Heb je ooit in de situatie gezeten dat je letterlijk voelde “ik ben mijn tong verloren”. Wat is dat eigenlijk een rare gezegde! Het is de wereldse uitdrukking voor als je jezelf in een situatie bevindt en je merkt dat je geen woord kunt uitbrengen. Alsof iets je tong vasthoudt en je niet in staat bent om iets te zeggen.
Onze tong is een krachtig wapen! Het kan iemand naar beneden halen en het kan iemand optillen en prijzen. God heeft ons een tong gegeven om “spreken” mogelijk te maken! De vijand weet dat ook, hij zal Gods bedoeling met je tong proberen te verdraaien. Gods intentie was dat jij leven en genade zou gaan spreken. Dat je zou gaan verkondigen, met je woorden op zou tillen en zou prijzen!
Een aantal jaar geleden, toen ik 12 was, drong een vriendin erop aan dat ik me moest inschrijven voor een schoonheidswedstrijd van de school. Ik hield eigenlijk helemaal niet van dat soort dingen, maar ik dacht ‘weet je wat, ik ga het gewoon doen. We zien wel!’ Tijdens de schoonheidswedstrijd werd je geïnterviewd door de jury. Ze zouden je dan een paar vragen stellen en daar volgde een score uit.
Toen ik voor de jury ging zitten, wist ik niet dat wat er zou gebeuren mij de jaren erna ontzettend zou blijven lastigvallen. Simpele vragen werden gesteld. Ik was twaalf. Ik wist helemaal niet veel en ik was best kinderlijk op die leeftijd. Toen volgde er een grote vraag: “Vertel ons over Candice, wie is Candice, wat zijn je doelen in je leven, wat zijn je sterke punten en wat zijn je zwakheden?” Dat was een heel lange en zeer gedetailleerde vraag voor een twaalfjarige.
Op dat moment verloor ik mijn tong. Ik bevroor. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik wist geen antwoord.. wie ik was… wat mijn sterktes waren…wat mijn zwakheden zijn. I realiseerde me dat ik eigenlijk helemaal geen enkele identiteit had. Ik groeide op in een familie en ik wist dat mijn ouders heel veel van me hielden. Maar ik wist niet wie ik was. Ik zat daar tien minuten en ik zei geen woord. Ik begon te zweten, voelde me veroordeeld en heel erg vernederd. Na de meest pijnlijke tien minuten van mijn leven het waren er waarschijnlijk minder, maar het voelde als tien minuten), liep ik de kamer uit en voelde ik me heel erg stom en beschaamd.
Je denkt misschien dat het raar en je zult misschien zeggen “maar je was pas twaalf, hoe kon je ooit de antwoorden weten!!” Maar daar precies op dat moment in die kamer, gebruikte de duivel het moment en “greep hij mijn tong” voor een lange tijd.
Jaren gingen er voorbij waarin ik accepteerde dat ik niet iemand was die sprak. Ik had moeite om tegen mensen te praten – één op één of in grote settings. Mijn stem begon letterlijk te trillen als ik mijn mond opendeed om iets te zeggen. Ik droeg een ontzettend grote schaamte met me mee. Elke keer als ik moest gaan spreken, stelde ik mezelf voor met een grote plaat boven mijn hoofd waar met pijlen naar gewezen werd en waar groot DOM opgeschreven stond. Het zorgde ervoor dat ik me minderwaardig voelde, dat ik geen waarde had. Wie was ik? Ik was niemand!
Deze verkeerde denkwijze en leugen zorgden ervoor dat ik in mijn leven paden bewandelde waar ik op alle verkeerde plaatsen naar waarde zocht. Ik kwam in veel beschamende situaties terecht die ervoor zorgden dat de veroordeling zich op mijn schouders opstapelde, waardoor ik me nog slechter voelde en dat accepteerde. Want dat was mijn identiteit.
Kijk, ik accepteerde die leugens. Ik accepteerde dat ik die dingen was. Ik ontving de beschuldigingen die de aanklager op me afvuurde. Hij komt vermomd als je eigen hart, dus denk je NATUURLIJK BEN IK DAT! Ik deed dit allemaal mezelf aan! Ik heb jaren en jaren verlamd door schuldgevoelens en veroordeling rondgelopen. Zelfs toen ik besloot Jezus te volgen, hield ik me nog steeds vast aan die schaamte en droeg ik die schaamte met me mee. De duivel had nog steeds mijn tong.
Het woord duivel in het Grieks is Diabolos (bal). Dia – doordringen, binnendringen in (diameter) en balos – beschuldigingen te werpen.
De duivel blijft je beschuldigen totdat het je hart doordringt en je wandelt met schuld, veroordeling en schaamte. Hij weet dat schaamte en schuld je mond zullen snoeren, en wanneer je mond gesnoerd is, leef je in schaamte. Als je je schaamt, word je angstig en depressief. Als je angstig en depressief bent, zal je stagneren, stil komen te staan en word je ineffectief. Het uiteindelijke doel is om je bij het doel en de roeping die God in je leven heeft weg te halen!
Openbaring 12:10-11: “Nu zijn de redding, de macht en het koningschap van onze God werkelijkheid geworden, en de heerschappij van zijn messias. Want de aanklager van onze broeders en zusters, die hen dag en nacht bij onze God aanklaagde, is ten val gebracht. Zij hebben hem dankzij het bloed van het lam en dankzij hun getuigenis overwonnen. Zij waren niet aan het leven gehecht en hebben hun dood aanvaard.”
Ik wil twee dingen uitlichten, die ons positioneren in de autoriteit die Jezus ons al gegeven heeft tegen de aanklager.
1. Zij overwonnen door het bloed van het lam! Jezus’ bloed heeft ons rechtvaardig gemaakt! Zijn bloed roept over ons uit VERLOST! VERGEVEN! WAARDIG! In Gods ogen zijn wij perfect. We zijn Zijn perfecte dochters. We moeten dat uitspreken, ook als we ons niet zo voelen. Spreek het uit!
2. En de kracht van hun getuigenis! Zij overwonnen door te SPREKEN wat de Heer voor hen had gedaan. Door zijn goedheid uit te spreken over hun leven. Zelfs als je er geen zin in hebt, SPREEK HET – DEELT HET – VERKLAAR HET! Je moet weten wat Jezus voor je gedaan heeft!
Ik heb gemerkt dat de ‘aanklager’ er altijd is en dat zijn manieren steeds dezelfde zijn. Hij zal altijd dingen naar je gooien waarvan je weet dat ze pijn kunnen doen. Het zijn meestal dingen uit ons verleden, maar het kunnen ook dingen zijn die vandaag zijn gebeurd! Soms luister ik naar die beschuldigingen. Ik kan ervoor kiezen om naar die stem te luisteren die zegt dat ik niet goed genoeg ben, of ik kan mijn focus op Jezus hebben en mezelf eraan herinneren dat HIJ GOED GENOEG IS. Hij heeft me geaccepteerd in de Geliefde. Mijn fouten van vandaag of mijn verleden zijn niet mijn identiteit, maar identiteit is in Jezus en zijn voltooide werk!
Romeinen 8:15-17: “U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met ‘Abba, Vader’. De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn. En nu we zijn kinderen zijn, zijn we ook zijn erfgenamen, erfgenamen van God. Samen met Christus zijn wij erfgenamen: wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister.”
Prachtig in het Engels:
“And you did not receive the “spirit of religious duty,” leading you back into the fear of never being good enough. But you have received the “Spirit of full acceptance,” enfolding you into the family of God. And you will never feel orphaned, for as He rises up within us, our spirits join Him in saying the words of tender affection, “Beloved Father!” For the Holy Spirit makes God’s fatherhood real to us as He whispers into our innermost being, “You are God’s beloved child!”
Liefs,
Candice
