Kan je het je voorstellen dat je aan het wandelen bent met Jezus?
Het verhaal van de Emmaüsgangers in Lukas 24:28-32 zegt dit: Ze naderden het dorp waarheen ze op weg waren. Jezus deed alsof hij verder wilde reizen. Maar ze drongen er sterk bij hem op aan om dat niet te doen en zeiden: “Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt ten einde.” Hij ging mee het dorp in en bleef bij hen. Toen hij met hen aan tafel aanlag, nam hij het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hun. Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. Maar hij werd onttrokken aan hun blik. Daarop zeiden ze tegen elkaar: “Brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons ontsloot?”
Het breken van het brood is het avondmaal, toen Jezus het brood brak werden hun ogen meteen geopend, ze herkenden wie Hij was. Er gebeurde iets binnenin hen toen ze Jezus zagen.
Ze hadden het nodig om in het dorp te blijven en uit te rusten, want ze hadden net 2 uur en 20 minuten gelopen. Maar, zegt de Bijbel, meteen gingen ze terug naar Jeruzalem en vonden de elf en de anderen, die tegen hen zeiden: “De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt en hij is aan Simon verschenen!” De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood.
Toen ze het brood braken, zagen ze Jezus.
Ik vind het geweldig dat er staat dat toen ze Jezus zagen, ze meteen niet meer moe waren. Plotseling brandde er iets in hen. Plotseling stonden ze in vuur en vlam. Plotseling ging hoop leven. En op datzelfde moment hoefden ze niet meer uit te rusten. Ze hoefden niet meer op een fysieke plek te blijven om hun hart te laten verwarmen. Nee, ze zagen Jezus en dat was genoeg om hun hart sneller te laten kloppen en hun hoop te doen opvlammen. Ze hoefden niet meer in Emmaüs te blijven, want ze hadden van Jezus ontvangen wat ze nodig hadden, dus gingen ze terug naar Jeruzalem om het goede nieuws te vertellen.
Dochters met een Stem, weten jullie waarom hun hoop levend werd? Zij zagen Jezus. Dit is het keerpunt, de sleutel.
David zegt in Psalm 27:4-5: “Ik vraag aan de Heer één ding, het enige wat ik verlang: wonen in het huis van de Heer alle dagen van mijn leven, om de liefde van de Heer te aanschouwen, hem te ontmoeten in zijn tempel.” En weet je waarom? Als je doorleest zie je dat dit het resultaat is van Jezus zien… Psalm 27:5-6 “Hij laat mij schuilen onder zijn dak op de dag van het kwaad, hij verbergt mij veilig in zijn tent, hij tilt mij hoog op een rots. Daarom heft zich mijn hoofd fier boven de vijanden rondom mij, ik wil offers brengen in zijn tent, hem juichend offers brengen, ik wil zingen en spelen voor de Heer.” Halleluja, dat is pas hoop! De vijanden die hen omringden deden er niet toe? Waarom? Ze hadden hoop. David had hoop. Als je Jezus ziet, gebeurt er iets binnenin je. Hoop wordt levend, het kan niet gedoofd worden.
Hebreeën 12:2-3: “Houd je ogen gericht op Jezus, die de race die wij lopen ook gelopen heeft.”
Hoe deed Jezus dit? Hij hield Zijn ogen gericht op waar Hij naar toe ging, wat er ook gebeurde. Hij werd verraden, afgewezen, vervolgd, werd bedreigd met de dood, werd verleid in de woestijn, zag zijn neef Johannes de Doper onthoofd worden, maar hij verloor nooit uit het oog waar Hij naar toe ging. Vanwege dat fantastische einde in en met God, kon Hij alles aan: het kruis, de schaamte…
Quarantaine, lockdown, pandemie… als wij onze ogen gericht houden op Jezus.
Geliefde dochters, we kunnen deze race finishen, wetende dat Hij daar is op de hoogste plaats, naast God. Als we zien dat we verzwakken in ons geloof, ga dan nog eens terug naar dat verhaal. Welk verhaal? Zijn verhaal… Wie Hij is… stukje voor stukje, dat lange verhaal over moeite en pijn waar Jezus zich door heen worstelde zal je een adrenaline stoot geven in je ziel.
Dat zal je hoop geven om Jezus te zien zoals Hij is.
Blijf wandelen met Hem.
Liefs,
Ps. Mylene
